ජාතිවාදී පිළිලය

"එක මවකගේ දරු කැළ බැවිනා - යමු යමු වී නොපමා" කියා අපි රටේ ජාතික ගීය කිව්වට තේරුමක් ඇතුවයි ඒක කියන්නේ කියලා හිතනවද ? එහි ලොකු තේරුමක් තිබුණට මේ අපේ රටේ ඉන්න මිලි 20කට ආසන්න මානව ප්‍රජාව තුළ ජාතිවාදය යන සංකල්පය මුල් බැසගෙන තිබෙන ආකාරය හඳුනාගත හැකිය. එකම අහසක් යට,එකම දෙරණක,රතු රුධිරයට හිමිකම් කියන අප සියලු දෙනා අතර බෙඳීම කුමටද ? ලෝකෙන් උතුම් රට ලංකාවයි කියා කිව්වට ජාතිවාදයක් පවතින රටක් උතුම් විය හැකිද?ජාතිභේද,කුලභේද,ආගම් භේද හරහා වෙන් වෙන් වශයෙන් ජීවත් වන රටක් උතුම් නොවේ.එවන් තත්ත්වයකට පත්වීමට සම්පූර්ණයෙන් වගකිව යුත්තේ සමාජය පමණක් නොව සමාජ ජාලා ඇතුලු අනෙකුත් ජනමාධ්‍යයන්ය.

දරුවකු උපන් දා සිටම සමාජය විසින් ජාතිවාදය ඔලුවට දමන්නේ පරම්පරාගත චාරිත්‍රයක් වගේ.අන් ජාතීන් ආශ්‍රය කරන්න එපා කියා එවන් විෂබීජ දරුවගේ ඔලුවට දාන්නේ කවුද? සමාජය .මේ ආකාරයට සමාජයක මිනිසුන් සමාජානුයෝජනය වීමේ ගැටලු පවතී.එහිදී ජාතිවාදයට අනුගතව මිනිසා හැසිරෙන බව දැකගන්න පුලුවන් .ඒ වගේම සමාජ ජාලා,ජනමාධ්‍ය ආදිය හරහාද පතුරුවාලන ජාතිවාදය සුලුපටු එකක් නොවේ.මෑතකදී ශ්‍රිලංකාවේ මහනුවර ප්‍රදේශයේ ඇති වූ ජාතිවාදී අරගලය තව දුර දිග ගියානම් අද වන විට ශ්‍රිලංකාව තුළ මහා යුදගිනි ඇවිලෙමින් තිබෙනු ඇත. කිහිපදෙනෙකු අතර ඇතිවන එවන් ගැටුම් උග්‍ර වී ගියේ නම් අද අපේ රට නිදහස් රටක් නොවනු ඇත.යම් හේතුවක් මුල් කරගෙන මිනිසා,මිනිසා සමඟම සටන් වදිනුයේ කුමක් ලබා ගැනීමට දැයි නොසිතේ.

      මිනිසුන් එකිනෙකා පොර කා ගන්නේ හරියට කැලේ සතුන් වගේ.බලය පෙන්වා අන් අය පාගා දැමීමට අවස්ථාවක් ලැබෙනවා නම් ඊට එහා දෙයක් නෑ.මහනුවර සිද්ධියේදී වුවත් ක්ෂණිකවම සිදුවූයේ එම ප්‍රශ්නය සමථයකට පත් කිරීමේ අනුබල නොවේ.එනම් එම ප්‍රශ්නය උග්‍ර කරවන දෑ තත්පරෙන් තත්පරය එළියට ආවේ සමාජ ජාලා හරහාය.ඒ නිසා සමාජ ජාලා තාවකාලික තහනමකට පවා ලක් වුණා.එය ඇත්තටම නිවැරදි දෙයකැයි මා සිතනවා.එසේ නොවුණි නම් එදා 30 වසරක යුද්ධය නිම කළ අපට අදත් එවැනිම යුධ පිටියක ජීවත් වීමට සිදුවනු ඇත.කිමද සමාජ ජාලා හරහා උසි ගැන්වීම් කරන ලද ඒ ජාතිවාදී ප්‍රචාර මිනිස් සිත කැළඹීමට පත් කළේ අසුරු සැනින් වීමයි.

  එකම රටක වාසය කරන මිනිසුන් මෙවන් පුහු ජාතිවාදී ප්‍රශ්න මවා ගනිමින් රටේ නිදහස් ,නිවහල් භාවය නැති කිරීමට වෙර ගන්නේ ඇයි?මොහොතක් සිතන්න.අප ජාතිවාදී ප්‍රශ්න වගුරුවාලමින් එකිනෙකා අන් ජාති,ආගම්වලට අගෞරව කරන්නේ නම් අපේ අනාගත පරම්පරාව විශාල ප්‍රශ්නවලට මුහුණ දෙනු ඇත.ත්‍රස්තවාදී කල්ලි බලා සිටිනුයේ අප රට තුළ ගිනි ඇවිළෙන තුරුය.එවන් දෙයින් ප්‍රයෝජන ගැනීමට බොහෝ කණ්ඩායම් මාන බලමින් සිටී.ඒ නිසා ඔවුන්ට කිසිම ආකාරයකින් බුරුලක් නොදිය යුතුය.

   රට තුල එවන් ප්‍රශ්න ඇති වූ විට සාකච්ඡා මාර්ගයෙන් සුහදශීලීව විසඳා ගැනීමට කටයුතු කළ යුතුය.නැතිනම් ජාතිවාදී ප්‍රශ්නය පිළිලයක් සේ සමාජය තුළ ගමන් කොට මුලු රටම මහත් විපතකට පත් වනු ඇත.නැවත යුධ ගිනි දැකීමට අප කැමති නැත.ඒ නිසා අන් ජාතීන්ට ගරු කරමින් ඔවුන්ගේ අයිතිවාසිකම් හඳුනාගනිමින් එකිනෙකාට ප්‍රේම කළ යුතුය.රට තුළ ප්‍රශ්න ඇති නොවන ආකාරයට මේ ජාතිවාදය නම් පිළිලය සමාජයෙන් තුරන් කර දැමිය යුතුය .එවිට ජාති,කුළ,ආගම් භේද නොමැතිව ශ්‍රීලංකාව යන උතුම් නාමය ලෝකය තුළ බැබළවීමට හැකියාව ලැබෙනු ඇත.

(2018 / 08 /31)
(දිනිති හසින්තා)
(කැලණිය විශ්ව විද්‍යාලය )